"Yakınlaşıyordu yaprak, çiçeğe doğru,
Yaklaştıkça çiçeği uzaktan göründüğünden çok daha güzel olduğunu fark ediyordu.
Üzerindeki renklerin birbirleriyle oynarcasına dağılımına hayranlık duyuyordu,
Oluşumunun müsebbibi güneşin çiçekteki yansımasıyla.
Yaşama bağlılığı artıyor ve aşkının yaşam sevgisine katkısını hissediyordu.
Hep yaprak olarak kalmak istemiyordu,
Hayatının anlamını, onun rengârenk yapraklarıyla karışmakla,
Çiçekle bütünleşmekle bulacağına inanıyordu."

Erkek onu ilk gördüğü günü anımsadı... Bir Aralık gecesi.

"Çiçeğin açtığı günü, yapraklarını fütursuzca salarak dünyayı selamladığı anı"

Kadın, ilk bakışta kıpır kıpır masmavi gözleri, kısacık saçlarıyla yaramaz bir çocuğu andırıyordu, sonrasında erkek onun klasik dönem heykeltıraşlarını kıskandıracak güzellikteki vücudunu fark etmişti. Çocuksu görünümünle birleşen kadınsı güzellik, erkeği ilk bakışta hayran etmişti kadına.

"Çiçek,
Bir laleden ince, manolyadan narin ve gülden zarifti
Ahenkli renklerden oluşan yaprakları kocaman yüreğini çevreliyordu."